ณ โรงพยาบาลประจำจังหวัด เมื่อ 24 ปีที่แล้ว ผมได้ลืมตามาดูโลก พ่อ แม่ และพี่สาวของผมต่างพากันดีใจที่ผมคลอดออกมาได้อย่างงปลอดภัย ด้วยความที่อยากให้ผมเป็นคนที่ทำอะไรประสบความสำเร็จอย่างง่ายๆ ดังสำนวนที่ว่า 'ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปาก' และเพื่อให้ชื่สอดคล้องไปในทางเดียวกับพี่ผม ซึ่งมีชื่อว่า ส้ม ดังนั้นพ่อจึงตั้งชื่อผมว่า กล้วย
แต่แล้วความจริงก็ไม่ได้เป็นอย่างที่พ่อหวังไว้ เพราะผมไม่ใช่คนฉลาด หรือเก่ง ทำอะไรก็ไม่ประสบความสำเร็จเหมือนอย่างพี่สาวผม แม้ว่าพ่อจะไม่ได้พูดออกมาตรงๆว่าผิดหวังแต่ผมก็พอจะเข้าใจ ถึงแม่จะบอกว่าแค่ลูกเป็นคนดีแค่นั้นพ่อแม่ก็ภูมิใจมากแล้วก็เถอะ
นี่ก็ผ่านมาสองปีแล้วหลังจากที่ผมเรียนจบคณะวิทยาศาสตร์มา แต่ผมก็ยังไม่สามารถหางานเป็นหลักเป็นแหล่งได้ ทุกวันนี้ก็ทำงานสอนพิเศษให้กับเด็กนักเรียน ม.ปลาย ซึ่งก็ไม่มีความแน่นอนในชีวิตเอาซะเลย จนวันนึงผมได้พบกับคนๆนึง เขาบอกกับผมว่า
"นายคนนั้นน่ะ นายพอใจกับชีวิตของตัวเองในตอนนี้รึยัง?" นี่คือประโยคแรกที่เขาพูดกับผม ขณะที่เราสองคนกำลังต่อแถวซื้อก๋วยเตี๋ยวอยู่ แน่นอนสิครับเป็นใครๆ ก็งง อยู่ๆก็มีคนมาถาม ผมจึงตอบไปว่า
"ผมเองก็เคยได้ยินมาเหมือนกันครับว่า ความสุขจะเท่ากับสิ่งที่เราได้ลบกับสิ่งที่เราหวัง นั่นก็คือ ถ้าเราหวังน้อยๆ แล้วก็จะทำให้ชีวิตเรามีความสุขมากขึ้น แต่สำหรับผม ผมคิดว่าถ้าเราไม่หวังอะไรเลย ไม่สามารถเป็นคนอย่างสมบูรณ์ได้ เพราะผมคงจะขาดแรงกระตุ้นในการทำสิ่งต่างๆ ไปน่ะครับ" ลุงไม่พูดอะไรได้แต่พยักหน้า และหยิบนามบัตรขึ้นมามอบให้ผมแล้วเดินจากไป
บนนามบัตรพิมพ์ไว้ว่า "จงมายามอยาก" และมีที่อยู่ให้เรียบร้อย ผมรู้สึกงุนงงมากแต่คิดว่าคุณลุงไม่น่าจะเป็นคนไม่ดีจึงเก็บนามบัตรใบนั้นไว้ในกระเป๋าสตางค์ ราวกับรู้ดีว่าสักวันหนึ่งจะถึงเวลาที่ผมจะใช้มัน และวันนั้นจะมาถึงในไม่ช้านี้....
 |
| ภาพประกอบเฉยๆ |
สูตรบาคาร่า เว็บไซต์คาสิโนออนไลน์ครบวงจร มั่นคงปลอดภัย 100 % เล่นง่าย pg slot ได้เงินไว มีบริการฝากถอนเงินแบบออโต้ เป็นเยี่ยมในผู้ให้ บริการพนันออนไลน์ ซึ่งเป็นบริษัทที่ประดิษฐ์ผลงานเกมส์
ReplyDelete